Back To Kosovo- ICG članovi
Wesley Clark
Karijera: (izvor http://www.mediaclub.cg.yu - preuzeto iz "Vijesti")
“Vesli Klark je, sredinom 90-tih godina, imao samo dvije generalske zvjezdice na svom siritu, ali je u javnosti postao veoma poznat i priznat. Prvo, kao glavni saradnik Ricarda Holbruka u pregovarackom rvanju sa Milosevicem, Tudmanom i Izetbegovicem, a zatim i kao glavni autor vojnog aneksa Dejtonskog sporazuma kojim je, novembra 1995. otvoren put miru i obnovi Bosne i Hercegovine. Zahvaljujuci toj afirmaciji (a, takode, i vaznoj cinjenici da je Klintonov zemljak i drugar iz Litl Roka u Arkanzasu), generalu Klark je u sljedece dvije godine naglo rastao pentagonski rejting, sto mu je donijelo dvije nove generalske zvjezdice i katapultiralo ga, jula 1997, na poziciju glavnog komandanta snaga NATO u Evropi.“
“Marta 1998, poslije susreta sa makedonskim predsjednikom Gligorovim u Skoplju - i njegovog upozorenja na eskalaciju kosovske krize "zbog ociglednog Milosevicevog nastojanja da vojnom silom zbrise OVK, sto ce samo dodatno radikalizovati albansko stanovnistvo u pokrajini" - Klark je, u informaciji sekretaru za odbranu Vilijemu Koenu i nacelniku Generalstaba Henriju Seltonu, sugerisao da se iz Vasingtona obnovi Busovo "bozicnje upozorenje" Milosevicu (iz decembra 1992) o spremnosti SAD da se upotrijebi vojna sila "protiv Srba na Kosovu i u samoj Srbiji, ukoliko Srbija svojim akcijama izazove sukob na Kosovu".“
General Vesli Klark je u svojoj knjizi, opisao tadasnjeg predsjednika SAD Bila Klintona kao "vizionara i sposobnog drzavnika", koji je bio spreman da "u odlucujucem trenutku donese tesku odluku o upotrebi kopnene vojske da se, na zeljeni nacin, zavrsi intervencija na Kosovu".
Danas u 55. godini, je vojni penzioner, koji se poslije okoncanja misije u Briselu, vratio u svoj Litl Rok (USA).
Svedok u procesu koji se vodi protiv Slobodana Miloševića (izvor www.vreme.com)
„Ljudi u haškom tužilaštvu nisu bili baš previše srećni što je Klark dobio posebne uslove za svedočenje jer znaju da zatvorene sednice nikada ne nailaze na dobar prijem u javnosti i ostavljaju mnogima slobodu za različita tumačenja“
„pokazao je posle svedočenja pred novinarima samo jedan mali znak nesigurnosti – kada je upitan da li ga je Milošević tokom unakrsnog ispitivanja možda podsetio i na to da je Klark svojevremeno sa Ratkom Mladićem prilično prisno razmenio generalske šapke“
„ritanski profesor prava Džefri Robertson koji u knjizi Zločini protiv čovečnosti podseća da je optužnicu protiv Slobodana Miloševića, usred NATO kampanje, tužilac Luiz Arbur objavila dva dana pošto se u Londonu srela sa Veslijem Klarkom i Robinom Kukom i od njih preuzela neke važne dokaze. Robertson zamera bivšoj haškoj tužiteljki što je to učinila javno, pozirajući sa Klarkom i Kukom fotoreporterima, narušavajući tako sliku o sopstvenoj nepristrasnosti. I sam Klark u knjizi Moderno ratovanje tvrdi da je za optužnicu protiv Miloševića saznao iz Vašingtona, dan pre nego što je zvanično objavljena.
„Nekima Klark smeta kao svedok jer se danas, dok vodi kampanju za predsedničku nominaciju, otvoreno izjašnjava u prilog nezavisnosti Kosova, što nije pominjao kao ratni cilj u vreme vazdušne kampanje 1999. godine. U njegovoj biografiji može se naići i na podatak da je svojevremeno lično odlikovao Agima Čekua kao svog ratnog saveznika i kolegu zaslužnog za prevođenje OVK u KZK, što po nekima može da bude i najbolja odbrana Čekua od nastojanja srpskih vlasti da dokažu kako mu je mesto u zatvoru u Ševeningenu“
Morton Abramowitz
Karijera: (izvor Predrag SIMIĆ http://www.alexandria-press.com/index.htm )
“Morton Abramovic, američki diplomata, koji je već od Dejtonskog sporazuma aktivno podržavao albanski separatistički pokret na Kosovu da bi se na konferenciji u Rambujeu pojavio u ulozi političkog savetnika albanske delegacije.”
“Veliki uticaj Mortona Abramovica na vladajuće krugove u Vašingtonu mogao bi se objasniti time što je pre dolaska na položaj predsednika Karnegijeve zadužbine bio američki ambasador u Turskoj i pomoćnik državnog sekretara za obaveštajni i istraživački rad u Reganovoj administraciji. Sredinom devedesetih godina bio je član tima Saveta za spoljnu politiku iz Njujorka koji je predložio Klintonovoj administraciji da smanji ograničenja na delovanje Centralne obaveštajne agencije u inostranstvu.”
“O Abramovicevom odnosu prema Srbima govori sledeća epizoda. Kada sam prilikom našeg prvog susreta u Beogradu u jesen 1995. godine pokušao da mu izložim moje viđenje uzroka srpsko-hrvatskog sukoba nervozno me je prekinuo: “Nema potrebe da mi bilo šta objašnjavate, sve mi je to već objasnio Gojko Šušak!” Odgovorio sam da, ukoliko mišljenje tadašnjeg hrvatskog ministra odbrane i vodećeg “jastreba” u vrhu Hrvatske demokratske zajednice, smatra objektivnim nema potrebe dalje da trošimo vreme posle čega se povukao ali svoj odbojni stav prema Srbima nije napustio. Prilikom ovog susreta rekao mi je i da namerava da, prema uzoru na komisiju iz 1912, formira novu Karnegijevu komisiju za Balkan sastavljenu od uglednih međunarodnih ličnosti i da u tom cilju prikuplja fond od oko milion dolara. Abramovic će kasnije biti jedan od osnivača Saveta za balkansku akciju (Balkan Action Council) i Saveta za evropsku akciju (European Action Council) koji će odigrati određenu ulogu u američkoj politici prema Bosni i Hercegovini, Kosovu i Metohiji, Srbiji i Jugoslaviji posle 1996. godine. Nešto kasnije će sa senatorom Mičelom osnovati i Međunarodnu kriznu grupu (International Crisis Group) koja će imati velikog, ako ne i presudnog uticaja na američku politiku tokom krize i rata na Kosovu i Metohiji. Svakako, Morton Abramovic nije bio jedini koji je u američkim vladajućim krugovima imao odbojan stav prema vlasti u Srbiji i Srbima ali je njegov lični angažman na strani Hrvata, bosanskih muslimana i kosovskih Albanaca karakterističan za savremene tokove u administraciji u kojima više nije bilo razumevanja za pripadnike starog “Jugo-lobija” u SAD. Od mnogih uglednih poznavalaca Jugoslavije moglo se čuti da više nisu dobrodošli na brifinzima i savetovanjima u Vašingtonu, da ih mediji retko pitaju za mišljenje, da često moraju da traže novi posao. Njihova mesta zauzeli su “neki novi klinci” koji su nedostatak znanja o Jugoslaviji i Balkanu nadomeštali privrženošću “novom atlantizmu” kome je svojeglava politika Beograda išla na ruku i pružala priliku za sređivanje računa ne samo sa evropskim partnerima nego i sa Rusijom, Kinom i nekim drugim važnijim rivalima.”
.jpg)
